pól wektorowych
Encyklopedia PWN
fizyk brytyjski;
operator
mat. funkcja przyporządkowująca elementom jednego zbioru elementy drugiego zbioru;
[łac., ‘zajmujący się czymś’, ‘wykonawca’],
fiz. skalarna wielkość będąca miarą energii przekazywanej do układu fizycznego w procesach mechanicznych, elektrycznych i in.;
mat. problem polegający na zaczepieniu w każdym punkcie sfery niezerowego wektora stycznego, tak by wszystkie te wektory, tworząc pole wektorowe, zależały w sposób ciągły od punktów zaczepienia;
